نفس های حبس در سینه جهان اسلام و غرب

امروز نفس در سینه دنیای غرب و دنیای اسلام هر یك به دلیلی حبس شده كه ببینند مصر بزرگ، مصر نوابغ قرن اخیر"محمد عبده " و "سید جمال "، مصر "سعد زغلول " و "احمد شوقی "، مصر "عبدالناصر " و "شیخ حسن البناء "،اكنون چه خواهد كرد و پرچم همت خود را تا كجا بلند خواهد داشت. اگر این پرچم معاذالله سقوط كند دوران تیره و تاری به دنبال خواهد داشت و اگر به قله برسد و نصب شود سر بر آسمان خواهد كشید.

این فراز از سخنرانی  رهبر معظم انقلاب در واقع مبین دو نکته اساسی است.اول اینکه تحولات مصر را نباید در خلاء دید. مصر به یکباره به قیام روی نیاورده و نباید سیر تاریخ مصر را فراموش کرد. مصر اولین کشور عربی است که با غرب آشنا شد و جلوه های تمدن مدرن را ملاحظه کرد.از سوی دیگر مصر با سنت  بیداری اسلامی  عجین است. خود رهبر معظم انقلاب در سنین جوانی خود کتابی از سید قطب را ترجمه کرد و جامعه آن روز ایران را تحت تاثیر قرار داد.سید جمال الدین اسد آبادی در قرن 19 میلادی مصر را برای رساندن پیام خود مناسب دید و نهایتا جنبش اخوان المسلمین به عنوان اولین جریان مدرن سیاسی اسلام گرای معاصر از جامعه مصری نشات گرفت.اینها همه نشان دهنده این است که بر خلاف تبلیغات موجود برای تحریف جریانات سیاسی امروز مصر و فروکاستن آن به طیفهای سکولار و یا ملی گرا امری صرفا با اغراض سیاسی است.

نکته دوم این است که بر خلاف باور عمومی هنوز کار رژیم وابسته مصر به پایان نرسیده است و ما در میانه راه هستیم.

برخی جریانهای تندرو به ویژه در سیستمهای اطلاعاتی رژیم صهیونیستی و اتاقهای فکر آمریکایی بر این باورند که حتی صرف رفتن مبارک و باقی ماندن سیستم فعلی نیز باعث تشجیع جنبشهای مخالف در سایر کشورهای عربی وابسته به غرب شود و حتی نباید این امتیاز را داد. حتی ممکن است که در چند روز آینده مبارک ظاهرا کنار رود و عمر سلیمان به جای بنشیند اما این نقطه مطلوب برای مردم مصر نیست. حتی شخصیتهای مانند عمرو موسی نیز تا حد زیادی تداوم وضع موجود را پیگیری خواهند کرد.لذا پیروزی نهایی برای مردم وقتی رخ خواهد داد که نه تنها  حاکمان و نخبگان سیاسی مسلط برکنار که ساختار سیاسی جدیدی مبتنی بر رای مردم و مشارکت بدون تبعیض آحاد مردم مصر اتفاق بیافتد.امری که هم اکنون غربی ها و رسانه هایشان اگرچه به ظاهر آن را حمایت می کنند اما در عمل به خاطر هراسشان از تجربه دموکراتیک عراق،فلسطین و الجزایر در 1990 چندان به آن راغب نیستند. لذا باید توجه کرد که این جنبش در میانه راه است و استقرار نظام مردم سالار بدون مشارکت اسلام گرایان بی معناست و آن چیزی است که غربی ها از آن می هراسند.

آیا آمریکا به دنبال گذار به  دموکراسی  در مصر است؟

آمریكا امروز در مواجهه با ملت مصر دستپاچه شده و به دروغ، دم از حمایت از ملت مصر می‌زنند.

اگرچه این روزها اوباما برای مردم مصر دست به دعا شده است و مدعی است به دنبال گذار مسالمت آمیز به نظامی دموکراتیک در مصر می باشد اما واقعیتهای سیاسی  مخالف این معناست. واقعیت اینجاست که رژیم حسنی مبارک طی سی سال گذشته عملا به صورت تک حزبی اداره می شده است اما هیچ گاه در رسانه های جمعی آمریکایی، افکار عمومی غرب و محافل روشنفکری آمریکا به دیکتاتوری معرفی نشده است. مبارک طی این سی سال با تمدید قانون

 وضعیت اضطراری باعث تعطیلی احزاب رقیب، محدودیت بر مطبوعات و نقض حقوق فردی و اجتماعی مردم مصرشد اما هیچ گاه به عنوان ناقض حقوق بشر معرفی نگردید. نه تنها رژیم مصر به خاطر این گونه اقدامات تنبیه نشد که بعد از اسراییل بیشترین کمکهای نظامی و اقتصادی آمریکارا دریافت می کرد.چرا که رژیم مبارک تنها حامی عرب و متحد رژیم غاصب اسراییل است و به همین دلیل باید تقویت شود! اکنون نیز که آمریکایی ها ظاهرا از جریان مردم حمایت می کنند به این علت است که مبارک را برخی از سیاستگذارانشان مهره سوخته می دانند و به دنبال این هستند که با مهره قابل اعتمادتری جابجا کنند.

اقتصاد عامل قیام؟یا....

 در تحلیلهای جهانی سعی میكنند عامل اصلی قیام مردم مصر نادیده گرفته شود. عامل اصلی این حركت عظیم مردم مصر و تونس احساس تحقیری است كه مردم از وضعیت سرانشان دارند.

همانگونه که مقام معظم رهبری اشار کردند در رسانه های جهانی تلاش می شود که علت اصلی قیام های مردم مصر و تونس به صرف مسائل اقتصادی فروکاهیده شود. اگرچه نمی توان ناتوانی اقتصادی و ناکارآمدی رژیمهای دیکتاتور را که به فساد اقتصادی آلوده می شوند را فراموش کرد اما این که ما صرفا گمان کنیم این اعتراضات ریشه اقتصادی داشته اند امری ناصواب است. جرقه اعتراضات در تونس با خود سوزی یک جوان به خاطر مسائل اقتصادی زده شد اما این جرقه خشم فروخورده ای را بیدا کرد که ریشه های متنوع سیاسی،اجتماعی،روانی،مذهبی و اقتصادی داشت. بحران اقتصادی ،فقر و بیکاری در بسیاری دیگر از مناطق جهان وجود دارد. چرا در این کشورها یک جرقه اقتصادی انبار باروت مطالبات سیاسی و اجتماعی را منفجر کرد؟این جا همان نقطه کلیدی و حساس است که رهبری فرمودند: "نامبارک مصر" ملت مظلوم و آزادیخواه مصر را ذلیل کرد. این نکته یک امر کلیدی است که مردم مصر احساس می کردند آزادی آنها،دیانت آنها،شرافت و حقوق آنها برای امنیت رژیم غاصب به گروگان گرفته شده است.